Ο τελευταίος λόγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

      Στις 28 Μαΐου του 1453, ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος κάλεσε τους στρατιωτικούς άρχοντες και τον δήμο της Κωνσταντινουπόλεως σε μία στερνή συνέλευση. Είχε ήδη προηγηθεί η θρυλική απάντησή του στον σουλτάνο των τούρκων που πρότεινε παράδοση για αποτροπή των σφαγών: «τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὐτ’ ἐμόν ἐστιν οὐτ’ ἄλλου τῶν κατοικοῦντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». Τότε λοιπόν, εξεφώνησε στους «ἀπογόνους Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων» έναν τελευταίο λόγο, τους ζήτησε να αγωνισθούν μέχρι θανάτου για την πίστη, την πατρίδα, τον βασιλέα, την οικογένεια και τους φίλους των. Όπως δήλωσε, ακόμη κι αν ο Θεός επιτρέψει στους βαρβάρους να νικήσουν, εξαιτίας των πολλών αμαρτιών του γένους, ποιο το όφελος για κάποιον να κερδίσει τον κόσμον όλον εάν έχει την ψυχή του χαμένη; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ψυχή του Κωνσταντίνου και των τελευταίων συναγωνιστών του δεν χάθηκε. Εξακολουθεί να φωταγωγεί αγέρωχα την ιστορία, την τιμή και το πεπρωμένο του γένους μας. Ακολουθεί μία άξια συνέχεια του παιάνος των Σαλαμινομάχων, ο λόγος του όπως τον διασώζει ο φίλος και συμπολεμιστής του Γεώργιος Σφραντζής (βλ. Γεωργίου Σφραντζῆ Χρονικὸν τῆς Ἀλώσεως Lib III. Cap VI, Imprensis Ed. Weberi, Βόννη 1838, σελ.271-280).

Γιατί το αίτημα για καθολική υποχρεωτικότητα εμβολιασμού μπορεί να είναι επιστημονικά ανυπόστατο

Σ.τ.Δ.: Σε επιστημονικά θέματα που αφορούν την υγεία και την ελευθερία εκατομμυρίων ανθρώπων, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί, ανοιχτόμυαλοι και δεκτικοί στον ελεύθερο και εμπεριστατωμένο διάλογο, παρ' όλες τις περί του εναντίου πιέσεις εξ οιουδήποτε κατεστημένου συστήματος. Ο χρόνος πάντοτε φανερώνει την όντως Αλήθεια. Ας μην λησμονούμε, άλλως τε, πως ακόμη και οι διώκτες του Γαλιλαίου απλώς υπερασπίζονταν την επίσημη "επιστημονική γνώση" που τους συνέφερε. Γι' αυτόν τον λόγο, λοιπόν, δημοσιεύουμε με χαρά το παρόν άρθρο, ευελπιστώντες να προβληματίσει υγιώς και να προαγάγει ειλικρινή επιστημονικό διάλογο και αναζήτηση. 

    Η συζήτηση για την προοπτική επιβολής υποχρεωτικού εμβολιασμού από το κράτος σε ορισμένες ή ευρύτερες πληθυσμιακές ομάδες έχει φουντώσει. Οι περισσότεροι εστιάζουν στην νομική και αντισυνταγματική διάσταση του ζητήματος, αν και δυστυχώς δεν υφίσταται συνταγματικό δικαστήριο για να την διευκρινίσει. Ωστόσο, ούτε ένας υγειονομικός εκπρόσωπος τύπου δεν έχει εξηγήσει με σαφήνεια γιατί και πώς, αφενός ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι αναγκαίος στους πάντες και αφετέρου η αποφυγή του συνιστά "κοινωνικό έγκλημα". Πιστεύουμε ότι αν κάποιος εξ αυτών μπορούσε, θα επαναλάμβανε την επιστημονική εξήγηση μετ' επιτάσεως. Όμως μάλλον αδυνατεί. Γιατί κανείς δεν έχει αμφισβητήσει το γεγονός ότι ένας εμβολιασμένος κατά του κορονοϊού, που δεν τηρεί μέτρα προστασίας και δεν έχει κάνει τεστ, είναι δυνητικά επικινδυνότερος για την δημόσια υγεία από κάποιον ανεμβολίαστο που βάσει αρνητικού αποτελέσματος διαγνωστικού τεστ δεν είναι φορέας του ιού. Το εμβόλιο φαίνεται να προστατεύει σε υψηλά ποσοστά (και όχι πάντα) τον εμβολιασμένο, αλλά όχι απαραίτητα και όλους τους γύρω του, μολονότι πράγματι μειώνεται σημαντικά το ιικό φορτίο του εάν είναι ασυμπτωματικός φορέας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για τον ίδιο λόγο για τον οποίο και ένας οποιοσδήποτε ασυμπτωματικός φορέας του ιού μπορεί (ενίοτε) να τον μεταδίδει, χωρίς να νοσεί ο ίδιος. Την απάντηση μας την προσφέρει μία βασική αρχή της ανοσολογίας, που θεωρείται δεδομένη για τους ιατρούς από το 2ο έτος της πανεπιστημιακής τους φοίτησης και έπειτα. 

     Στον ανθρώπινο οργανισμό υπάρχουν διάφορα είδη αντισωμάτων. Τα mRNA εμβόλια επάγουν κυρίως την παραγωγή αντισωμάτων της κατηγορίας IgG, δηλαδή αυτών που κυκλοφορούν ελεύθερα στο αίμα και είναι υπεύθυνα για την συστηματική ανοσία [1]. Όμως ο ιός μεταδίδεται αερογενώς και όχι αιματογενώς. Συνεπώς, η πρώτη εστία υποδοχής του είναι το επιθήλιο του ανώτερου αναπνευστικού επιθηλίου, π.χ. ο ρινοφάρυγγας. Στην ρινοφαρυγγική κοιλότητα, από τα επιθηλιακά κύτταρα εκκρίνονται αντισώματα της τάξεως IgA και όχι IgG [2]. Απ' όσο γνωρίζουμε, προς το παρόν το εμβόλιο  γίνεται ενδομυϊκά και δεν υπάρχει καμία πειστική ένδειξη περί παραγωγής επαρκών IgA στο ανώτερο αναπνευστικό επιθήλιο. Μία μελέτη δημοσιευθείσα στα τέλη του περασμένου Μαρτίου έχει δείξει ότι και στον αιματικό ορρό των εμβολιασμένων, μετά την και την 2η δόση εμβολίου, ο τίτλος των IgA μειώνεται δραστικά και ταχύτερα σε σχέση με τον τίτλο IgG [3]. 

Η ηρωική αντίληψη της ζωής κατά τον Ιωάννη Συκουτρή

Του Ιωάννη Συκουτρή, απόσπασμα από την εκδοθείσα εν έτει 1937 έντυπη σύνοψη των διαλέξεων που είχε δώσει στην Σχολή Κοινωνικής Πρόνοιας. 

   Ἡ ἡρωικὴ ἀντίληψις τῆς Ζωῆς ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχή, ὅτ’ ἡ Ζωὴ εἶν’ ἕνας διαρκὴς ἀγών, μία ἀδιάκοπος, χωρὶς τέρμα καὶ χωρὶς σταμάτημα μάχη ἐναντίον τῆς φύσεως, ἐναντίον ἀνθρώπων, ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἑπομένως καὶ ὁ ἄνθρωπος, κάθε γενεᾶς ὁ ἄνθρωπος, ἀποτελεῖ μίαν συνεχῆ μετάβασιν πρὸς κάτι ἄλλο, πρὸς κάτι ἀνώτερον. Ὄχι πρὸς ἕνα διαφορετικὸν εἶδος ὀργανικοῦ ὄντος (τὸν ὑπεράνθρωπον π.χ. τοῦ Nietzsche), ἀλλὰ πρὸς τὸ νὰ γίνῃ φορεὺς μιᾶς ἀνωτέρας, δηλαδὴ ἐντονωτέρας καὶ πλουσιωτέρας μορφῆς Ζωῆς. Ἔτσι κάθε ἄνθρωπος ἀξιόλογος εἶν’ ἕνας πρόδρομος, ποὺ ἀντλεῖ τὸ νόημα τῆς ὑπάρξεώς του ὄχι ἀπὸ τὸ παρελθὸν οὔτ’ ἀπὸ τὸ παρὸν, ἀλλ’ ἀπὸ τὸ μέλλον καὶ μόνον. Τὸ παρελθὸν ὡς παρελθὸν τὸ ἀγνοεῖ, πρὸς τὸ παρὸν εὑρίσκεται εἰς πόλεμον συνεχῆ. Ὄχι μόνον πρὸς ἐκεῖνο τὸ παρὸν, τὸ ὁποῖον δὲν εἶν’ εἰς τὴν οὐσίαν του παρὰ ἐπιβίωσις τοῦ παρελθόντος, ἤ μᾶλλον διατήρησις τοῦ σώματος αὐτοῦ ὀφειλομέν’ εἰς τὴν δειλίαν ἤ τὴν νωθρότητα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων· ὁ ἡρωικὸς ἄνθρωπος μάχεται καὶ πρὸς τὸ γνήσιον παρὸν, τὸ παρὸν ποὺ ζῇ γύρω του καὶ ζῇ μέσα του.

Πρόοδος στον νερόμυλο του θανάτου, του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρο "Πρόοδος στὸν νερόμυλο τοῦ θανάτου" τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ποὺ ἔχει ἀναδημοσιευθεῖ στὸ τεῦχος Ζ τοῦ περιοδικοῦ "Ἔνζυμο" (2020).