Η ιστορία του ελληνικού κράτους επί Όθωνος

Από το βιβλίο "Η Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος και ο άνωθεν παρεμβατισμός: μία αντισυμβατική προσέγγιση" του Ιωάννου Σαρρή, εκδόσεις Ρήσος, Αθήνα 2016, κεφ. "Όθων" σ.38-52

Οι μεγάλες δυνάμεις είχαν υποχρεώσει τον Καποδίστρια να αποδεχθεί την έλευση ενός ξένου ηγεμόνος. Έτσι ο Εθνικός Κυβερνήτης προέκρινε για αυτήν την θέση τον Λουδοβίκο του Σάξε-Κόμπουργκ, έναν ικανό μονάρχη όπως φάνηκε εκ των υστέρων, όταν εκείνος ανέλαβε το Βέλγιο. Ωστόσο, επειδή ο Καποδίστριας γνώριζε κατά βάθος πως την δεδομένη στιγμή η επιβολή της φυτευτής μοναρχίας καθόλου δεν θα εξομάλυνε το έργο του, αποθάρρυνε τον Λουδοβίκο από την ανάληψη του αξιώματος περιγράφοντας του σε επιστολή του με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση της Ελλάδος και καλώντας τον να ασπασθεί το Ορθόδοξο Δόγμα. Το εγχείρημα όντως απέτυχε, μολονότι ύστερα από την δολοφονία του οι μεγάλες δυνάμεις εδυνήθησαν και πάλι να επιλέξουν βασιλιά για την Ελλάδα. Αβίαστα λοιπόν επελέγη ο Όθων Βίττελσμπαχ, ένας γιος του βασιλέως της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄. Δεδομένης της ηλικίας του (17 ετών), κατά την ενθάδε άφιξή του το 1832 συνοδεύθηκε από μία πολυμελή κουστωδία συμβούλων και επιτρόπων, ενώ κηδεμόνες του και ουσιαστικοί κυβερνήτες της Ελλάδος ορίσθηκαν οι Γερμανοί Άρμανσμπεργκ (πρόεδρος), Μάουρερ (υπουργός παιδείας και δικαιοσύνης), Χάϊντεκ (αρμόδιος για τον στρατό), Χάμπελ (αρμόδιος για τα οικονομικά) και Γκρένερ (αρμόδιος για την εξωτερική πολιτική).

Το σχέδιο Coudenhove-Kalergi: η γενοκτονία των λαών της Ευρώπης

Αναδημοσίευση. Μετάφραση του Ελευθερίου Αναστασιάδη (2012) από τον Θεόδοτο (εκ του Identità.com)

Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η  πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να  την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και  δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου. 

Η περίπτωση Floyd και η αριστερή προπαγάνδα

 Τις τελευταίες ημέρες οι τηλεοπτικές οθόνες μας βομβαρδίζουν με δραματική παραστατικότητα τις θλιβερές εικόνες που λαμβάνουν χώρα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, όπου το αντάρτικο πόλεων έχει φθάσει έως την πρόσοψη του Λευκού Οίκου.

 Αφορμή για τις ταραχές στάθηκε ο θάνατος του ατύχου αφροαμερικανού George Floyd κατά την σύλληψή του στις 25/5/2020 στην Μιννεάπολη της Μιννεσότα. Ο Floyd κατέληξε μάλλον από την ασφυξία που του προκάλεσε πατώντας του τον λαιμό ο αστυνομικός Derek Chauvin, στην αδικαιολόγητα βίαιη προσπάθειά του να τον ακινητοποιήσει (η αρχική ιατροδικαστική έκθεση της αστυνομίας είχε κάνει λόγο και για επήρεια ναρκωτικών)[1]. Αυτό ήταν. Εντός ολίγων ωρών, η Antifa, οργανώσεις Black Lives Matter, κινήματα διεκδικήσεως δικαιωμάτων υπέρ μειονοτήτων και κάθε τι που καλύπτει η ιδεοληπτική ομπρέλα της Νέας Αριστεράς πλημμύρισαν με άγριες διαθέσεις τους δρόμους των πλείστων Πολιτειών. Από κοντά και τα mainstream ειδησεογραφικά μέσα για να τους σιγοντάρουν. Ο άδικος χαμός μιας ανθρώπινης ζωής χαλκεύθηκε στο επικοινωνιακό αμόνι της αριστερής προπαγάνδας, η οποία επιζητούσε απλώς ένα εργαλείο κοινωνικής αποδομήσεως, έναν πολιορκητικό κριό κατά του εθνιστή προέδρου D.Trump. Εάν δεν έβρισκε αυτό, θα κατασκεύαζε ένα άλλο.

Τιμόνης και Πυλαρινός: οι Έλληνες ιατροί που συνέλαβαν την ιδέα του εμβολιασμού

 Γράφει ο Γιάννης Σαρρής (π.φ. Ιατρικής Α.Π.Θ.)

   Στην εποχή μας, δυστυχώς, έχει επικρατήσει η αξιοκατάκριτη άποψη ότι η σημαίνουσα ελληνική ιστορία εμφανίσθηκε εξαίφνης στην Αθήνα του Περικλέους και αμέσως έκανε ένα άλμα δύο και πλέον χιλιετιών, για να επανέλθει πτωχότερη στην Αθήνα του Ε.Τσίλλερ. Βέβαια, η άγνοιά μας για τα ενδιάμεσα γεγονότα και πρόσωπα δεν μειώνει την αξία τους. Ετούτη υπήρξε κοσμοϊστορική και επί τουρκοκρατίας, στα πέτρινα χρόνια του Ελληνισμού, του οποίου η απόδημος υπόσταση μεγαλουργούσε, χωρίς να έχει ακόμη καπελωθεί από την μικροπρέπεια του κράτους των Αθηνών. Τότε ακριβώς είχε επινοηθεί από δύο Έλληνες ιατρούς[1] η επιστημονική μέθοδος των εμβολιασμών, χάρη στην οποία έχουν σωθεί αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπων έκτοτε.