Η Συνδιαλεκτική θεωρία του Eric Berne

  Ο Eric Berne (Eric Lennard Bernstein) ήταν ένας Αμερικανο-καναδός ψυχίατρος και ψυχαναλυτής, που διέπρεψε στην κοινωνική ψυχολογία. Παρότι είχε ως αφετηρία την ψυχοδυναμική σχολή των φροϋδιστών, δέχθηκε εξίσου ισχυρές επιρροές από τον γνωσιακό συμπεριφορισμό και προοδευτικά αποκόπηκε από αυτήν. Έγινε ευρύτερα γνωστός για την θεωρία του περί Συνδιαλεκτικής αναλύσεως (Transactional analysis), η οποία εξετάζει τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων με "οικονομιστικoύς" όρους και ενθυμίζει σε πολλά σημεία της τους Τέσσερις Λόγους του Jacques Lacan. 

  Ο Berne μετατόπισε την εστίαση της ψυχανάλυσης από το παρελθόν στο παρόν και, ειδικότερα, στο διαπροσωπικό πλαίσιο όπου εντάσσεται ο άνθρωπος. Ωστόσο, το παρόν δεν ανεξαρτητοποιείται από το παρελθόν, καθότι ο εγκέφαλος καταγράφει παιδιόθεν πρωτογενείς σκέψεις και συναισθήματα του ανθρώπου και τείνει να τα αναβιώνει σε μεταγενέστερες φάσεις της ζωής. Η συνδιαλεκτική ανάλυση έχει εφαρμογή στους ανθρώπους, εφόσον αυτοί γεννιούνται υγιείς-φυσιολογικοί, δύνανται να σκέπτονται και έχουν την ευθύνη των επιλογών τους, δηλαδή ορίζουν το μέλλον τους με αποφάσεις τις οποίες μπορούν να τις αλλάζουν. Το "Εγώ" του ανθρώπου, όπως αντανακλάται στην σκέψη, τα συναισθήματα και την συμπεριφορά του, δύναται να ευρίσκεται σε τρείς καταστάσεις, την κατάσταση του Παιδιού (Child state), του Γονέα (Parent state) και του Ενήλικα (Adult state), οι οποίες μας θυμίζουν αντιστοίχως το Εκείνο, το Υπερεγώ και το Εγώ του Φρόυντ. 

Η ανάδυση ενός αβεβαίου αλλά όχι αγνώστου κόσμου

Ρωσικά πυραυλικά συστήματα εν δράσει, σε κοινή στρατιωτική άσκηση με την -δορυφόρο της Ρωσίας- Λευκορωσία. Φωτογραφία δημοσιευθείσα από το ρωσικό υπουργείο άμυνας, 4/2/2022.

  Φεβρουάριος 2022: Σοκ και δέος. Ενόσω οι φλόγες του Πολέμου -του τῶν παντῶν πατρός καί βασιλέως κατά τον Ηράκλειτο- γλείφουν την περιφέρεια της "πολιτισμένης Ευρώπης", ελάχιστες φράσεις δύνανται να περιγράψουν πιστότερα τον ταραγμένο ψυχισμό του δυτικού ανθρώπου, τις τελευταίες ημέρες, τους τελευταίους μήνες, τα τελευταία έτη. Οι διαδοχικές κρίσεις αυξάνονται σε ένταση καθώς το μεταξύ τους διάλειμμα βαίνει τρομακτικά μειούμενο. Από τον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας" και την παγκόσμια οικονομική κρίση περάσαμε στην πανδημία ενός ιού πιθανότατα εργαστηριακά κατασκευασμένου (εκδοχή που πλέον αποδέχονται εμμέσως θεσμικοί των Η.Π.Α. [1] και που είχε αναπτυχθεί στην Φιλαλήθεια [2] όταν τέτοιες "ψεκασμένες" υποθέσεις προκαλούσαν πάραυτα λογοκρισία σε μέσα δικτύωσης). Μετά από μία μακρά περίοδο κοινωνικού διχασμού και σχετικοποίησης των ατομικών ελευθεριών, ολίγες ημέρες μετά την πρωτοφανή για τα δυτικά δεδομένα απόφαση του -αυταρχικού πλην προοδευτικού- "φιλελευθέρου" καθεστώτος του Καναδά να βάλει χέρι σε τραπεζικούς λογαριασμούς διαδηλωτών [3], ακούμε, για πρώτη φορά στον αιώνα μας, απειλές για πυρηνικό πόλεμο [4]. Εξαίφνης οι γεωπολιτικοί αναλυτές εκτόπισαν μαζικά λοιμωξιολόγους και τηλεγιατρούς από τα στασίδια των καναλιών, σε μια εποχή όπου η ενημέρωση πλάθει τα γεγονότα και όχι αντιστρόφως. Τελικά ο 21ος αιώνας δεν έφερε το πολυδιαφημιζόμενο "τέλος της ιστορίας"...  Πώς φθάσαμε όμως ως εδώ;