Τις τελευταίες ημέρες οι τηλεοπτικές οθόνες μας
βομβαρδίζουν με δραματική παραστατικότητα τις θλιβερές εικόνες που λαμβάνουν
χώρα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, όπου το αντάρτικο πόλεων έχει φθάσει
έως την πρόσοψη του Λευκού Οίκου.
Αφορμή για τις ταραχές στάθηκε ο θάνατος του ατύχου αφροαμερικανού George Floyd κατά την σύλληψή του στις 25/5/2020 στην Μιννεάπολη της Μιννεσότα. Ο Floyd κατέληξε μάλλον από την ασφυξία που του προκάλεσε πατώντας του τον λαιμό ο αστυνομικός Derek Chauvin, στην αδικαιολόγητα βίαιη προσπάθειά του να τον ακινητοποιήσει (η αρχική ιατροδικαστική έκθεση της αστυνομίας είχε κάνει λόγο και για επήρεια ναρκωτικών)[1]. Αυτό ήταν. Εντός ολίγων ωρών, η Antifa, οργανώσεις Black Lives Matter, κινήματα διεκδικήσεως δικαιωμάτων υπέρ μειονοτήτων και κάθε τι που καλύπτει η ιδεοληπτική ομπρέλα της Νέας Αριστεράς πλημμύρισαν με άγριες διαθέσεις τους δρόμους των πλείστων Πολιτειών. Από κοντά και τα mainstream ειδησεογραφικά μέσα για να τους σιγοντάρουν. Ο άδικος χαμός μιας ανθρώπινης ζωής χαλκεύθηκε στο επικοινωνιακό αμόνι της αριστερής προπαγάνδας, η οποία επιζητούσε απλώς ένα εργαλείο κοινωνικής αποδομήσεως, έναν πολιορκητικό κριό κατά του εθνιστή προέδρου D.Trump. Εάν δεν έβρισκε αυτό, θα κατασκεύαζε ένα άλλο.
Ας πάρουμε λοιπόν λίγα μαθήματα προπαγανδιστικής εφαρμογής. Η Αριστερά χρησιμοποιεί συναισθηματισμούς αντί λογικών αναλύσεων, διότι αφενός στερείται επιχειρημάτων και αφετέρου γνωρίζει καλά πώς γίνεται η αποτελεσματική προπαγάνδα στις έκρυθμες μάζες. Σημασία δεν έχει τί θα πεις, αλλά πώς θα το εκφράσεις ως ένα απλοϊκό, μονολιθικό, «γηπεδικό» σύνθημα, ως μία πομπώδη πλην εύληπτη εικόνα. Εν προκειμένω, χωρίς να εξετασθούν οι συνθήκες του περιστατικού και τα κίνητρα του δράστη, διαδίδεται πως για την δολοφονία ευθύνονται γενικά και αόριστα οι «λευκοί» και ο «ρατσισμός» τους. Τί κι αν ο Chauvin περιστοιχιζόταν από τους ασιάτες Alexander Kueng (26)[2] και Tou Thao (34)[3]... Τί κι αν ο «λευκός ρατσιστής» Chauvin είχε νυμφευθεί την επίσης ασιατικής καταγωγής Kellie Xiong[4]... Τί κι αν δούλευε ως πορτιέρης μαζί με τον εκλιπόντα στο ίδιο κέντρο νυχτερινής διασκέδασης, εκδηλώνοντας από τότε επιθετική συμπεριφορά[5]; Τί κι αν όλες οι σημαίνουσες προσωπικότητες της «λευκής κοινότητος» κατεδίκασαν από την πρώτη στιγμή το έγκλημα... Οι λευκοί φταίνε!
Προσφάτως έχει αρχίσει να ακούγεται και στην χώρα μας ο αμερικάνικος όρος «λευκό προνόμιο» (white privilege). Δηλαδή οι σύγχρονοι «λευκοί» θα πρέπει να αισθάνονται ένοχοι για την αποικιοκρατία, την δουλεία και άλλες ανήθικες πρακτικές των λευκών μιας αλλοτινής εποχής. (Βέβαια, από τον μεσαίωνα οι μεγαλύτεροι δουλέμποροι ήταν μουσουλμάνοι Άραβες[6], ενώ από «κακούς λευκούς» απαγορεύθηκε η δουλεία για πρώτη φορά στην ιστορία[7], αλλά ας μην καταπιανόμαστε με τέτοιες «λεπτομέρειες».) Και εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αισθανόμαστε εξίσου «ένοχοι» για προπολεμικά εγκλήματα Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων, επειδή τυχαίνει να μοιάζουμε εμφανισιακά. Αχ, αυτοί οι «αντιρατσιστές» δεν είναι καθόλου ρατσιστές, ε; Και προπαντός δεν χώνουν όλες τις περιπτώσεις στο ίδιο τσουβάλι!
Ας μην μιλήσουμε και για τον Donald Trump, αυτό το «απάνθρωπο κτήνος» που όλα τα πορδευτικά (συγγνώμη, προοδευτικά ήθελα να πω) κανάλια, με μία πολύ έμμεση και αδιευκρίνιστη γκρίνια, τον αφήνουν να συσχετισθεί με το τραγικό συμβάν (παρότι το είχε καταδικάσει ευθύς εξαρχής). Εν τούτοις, ο κυβερνήτης της Μιννεσότα Timothy Walz, στον οποίον υπάγεται η διεύθυνση της τοπικής αστυνομίας, ανήκει στο αντίπαλο κόμμα των Δημοκρατικών[8]. Ας προσποιηθούμε ότι δεν γνωρίζουμε ούτε αυτό.
Και ποιος λοιπόν είναι ο βέλτιστος τρόπος αποτίσεως τιμής σε έναν αδικοχαμένο άνθρωπο, σύμφωνα με τους διαδηλούντες δικαιωματιστές και τις οργανώσεις του George Soros και άλλων πορδευτικών μεγιστάτων; Μα βανδαλίζοντας, καίγοντας και κλέβοντας την περιουσία αθώων πολιτών, φυσικά! Πώς αλλιώς; Έτσι δεν αγωνίζονται και οι δικοί μας πλουσιόπαιδες αντιφάδες από τα Εξάρχεια; (*Εμείς στην Ελλάδα κατέχουμε τα πρωτεία αριστεροσύνης, έχοντας ηρωοποιήσει έναν -αμφιβόλου ψυχονοητικής εναργείας- ομοφυλόφιλο που δυστυχέστατα κατέληξε καταστελλόμενος, κατόπιν ληστείας.) Στις 2/6, μεταξύ αρκετών νυν και τέως αστυνομικών που πυροβολήθηκαν από ξέφρενους «διαδηλωτές», ο αφροαμερικανός συνταξιούχος David Dorn άφησε την τελευταία του πνοή, ύστερα από ένα προοδευτικό πλιάτσικο στο St. Louis[9]. Δεν νομίζω να είδατε από πολλά μέσα την είδηση. Μάλλον για τους αντιφάδες δεν μετρούν πάντοτε όλες οι ζωές στον ίδιο βαθμό, ακόμη κι αν είναι «έγχρωμες». Στo προσεχές διάστημα πιθανότατα να προστεθούν περισσότερα ονόματα στην λίστα όσων έχουν δολοφονηθεί εν ψυχρώ.
Τις προηγούμενες ημέρες ο Trump, που σημειωτέον ότι προς το παρόν έχει δείξει (τακτική;) ατολμία, χαρακτήρισε τα ένοπλα τάγματα εφόδου της Antifa τρομοκρατική οργάνωση και όχι «αντιφασίστες ακτιβιστές». Όλα τα πορδευτικά μέσα έπεσαν να τον φάνε[10]. Εις ό,τι αφορά την αστυνομική βία, στις 10/8/2016 στο Dallas, σε μία πανομοιότυπη περίπτωση, ο 32χρονος λευκός Tony Timpa κατέληξε κατά την σύλληψή του, ύστερα από λαβή αστυνομικού στοκεφάλι του[11]. Τότε δεν είχε καεί η Αμερική. Εις ό,τι αφορά την λευκή ρατσιστική βία για την οποία ωρύονται οι αγκιτάτορες, ας καταφύγουμε στην επίσημη έκθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης των Η.Π.Α. για το 2018 αναφορικά με τα δημογραφικά δεδομένα των κρουσμάτων βίας. Στον πίνακα 14 της εκθέσεως[12] θα διαπιστώσουμε ότι 547.949 λευκοί δέχθηκαν επίθεση από μαύρους (3.581.360*15,3%), ενώ μόλις 59.778 μαύροι δέχθηκαν επίθεση από λευκούς (563.940*10.6%). Είναι ανάγκη να αναζητήσουμε ρατσιστικά κίνητρα εκεί που δεν αποδεικνύονται; Εάν ναι, τότε σίγουρα ο «ρατσισμός» είναι αμφίδρομος! Εν τέλει, μακάρι να υπάρξει δικαιοσύνη για όλα τα τραγικά συμβάντα. Οι ανθρώπινες ζωές δεν μπαίνουν σε ζύγι. Είναι ντροπή να σκυλεύεται η μνήμη τους από την αήθεια κάποιων ανεγκέφαλων πλιατσικολόγων ή μισθοφόρων.
Γ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου