Ενώπιον νεωτερικής μιζέριας και μετανεωτερικού χάους αναζητούμε την Α-λήθεια, ορθώνουμε αξίες αυθεντικές και ανθεκτικές στον χρόνο.
25 Δεκεμβρίου 2020
Χριστός ετέχθη!
19 Δεκεμβρίου 2020
Η «απάτη» του Διεθνούς Δικαίου
Η νομική είναι μια περίεργη επιστήμη (αν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως τέτοια) η οποία αποσκοπεί στην ερμηνεία και την εφαρμογή των νόμων, των "κανόνων δικαίου". Οι νόμοι και εν γένει το "δίκαιο" ορίζονται και επιβάλλονται σε μία κοινωνία από το υπερκείμενο κράτος της, δηλαδή από μια εξουσία που κατόπιν ενός "κοινωνικού συμβολαίου" μονοπωλεί το "νόμιμο" δικαίωμα ασκήσεως βίας. Η ελεύθερη άσκηση βίας μεταξύ των μελών της κοινωνίας θα οδηγούσε σε αναρχία, χάος και "αδικίες", καθώς θα κέρδιζαν οι ισχυρότεροι (όπως στην άγρια φύση) και οι πιο ανέντιμοι. Απεναντίας, η βία του κράτους, εφόσον η εξουσία αυτού έχει παγιωθεί υπό την συναίνεση των πολιτών, εφαρμόζεται αντικειμενικά έναντι οποιουδήποτε μέλους της κοινωνίας, βάσει των σταθερών και καθολικώς αποδεκτών κριτηρίων που ονομάζονται νόμοι. Η παράβαση των νόμων εκ μέρους ενός πολίτη επισείει μια προκαθορισμένη κρατική τιμωρία (μέσω βίας που συνήθως μεταφράζεται σε στέρηση δικαιωμάτων του), προκειμένου να επαναφερθεί στα νομικώς προκαθορισμένα όριά του. Επομένως, η εφαρμογή του νομικού δικαίου προϋποθέτει ένα κράτος, έναν ανώτατο φορέα κοινωνικώς αποδεκτής βίας, περιφρουρούσης την τάξη και την δικαιοσύνη στην κοινωνία.
Η επιτυχία ενός νομικού δικαίου εξαρτάται από την αποδοχή του από τα μέλη της κοινωνίας στην οποία απευθύνεται. Εάν διαφέρει ριζικά από τα ήθη και τα έθη της πλειοψηφία της, τότε θα περιπέσει σε αχρηστία μη εφαρμοζόμενο ή θα τροποποιηθεί κάποτε από το κράτος, ώστε να μην απολέσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας ή θα καταπέσει μαζί με το ίδιο το κράτος. Κατά συνέπεια, είναι επιτυχημένο εφόσον εκφράζει τις ηθικές αξίες της αντίστοιχης κοινωνίας. Όμως οι ηθικές αξίες συνιστούν μία πολιτισμικής εκπορεύσεως μεταβλητή. Διαφοροποιούνται από τόπο σε τόπο κι από εποχή σε εποχή, όπως διαφοροποιούνται οι διάφοροι πολιτισμοί.

10 Δεκεμβρίου 2020
Τι είναι το "Great Reset";
"The pandemic gives us this chance: it represents a rare but narrow window of opportunity to reflect, reimagine and reset our world"[1], Klaus Schwab
Γράφει ο Γιάννης Σαρρής
Τις τελευταίες εβδομάδες έχει προκαλέσει αίσθηση η διαδικτυακή διασπορά μίας πόζας του Κ.Μητσοτάκη εν μέσω τηλεδιασκέψεως, με ένα περίεργο βιβλίο τοποθετημένο σε περίοπτο σημείο του γραφείου του. Το βιβλίο που μελετούσε ο ελλαδίτης πρωθυπουργός έχει τίτλο "Covid-19: The Great Reset" ("η μεγάλη επανεκκίνηση/αναδιάταξη") και εκδόθηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum, WEF) στα πλαίσια του ετησίου συνεδρίου του στο Νταβός της Ελβετίας, τον Ιούλιο του 2020. Δεν πρόκειται για μια απλή περίσταση. Στο συνέδριο αυτό συμμετέχει η οικονομική και πολιτική ελίτ του πλανήτη, από κοινού με την στρατευμένη "ιντελλιγέντσια" και τα δημόσια πρόσωπα, που έχουν αναλάβει εργολαβικά -και μετά θρησκολήπτου ζήλου- την προώθηση της Παγκοσμιοποιήσεως και του συνοδού της μεταμοντέρνου ιδεολογικού χυλού (αποδόμηση ταυτοτήτων, διαφορετικότητα, προαγωγή "ευαλώτων" ομάδων, οικολογία κ.τ.λ.). Στην εποχή μας υφίστανται διάφορες συναφείς μαζώξεις ελιτίστικου χαρακτήρα, άλλες φανερές (επιτροπές Ο.Η.Ε., Ευρωπαϊκή "Κομισσιόν", WEF) και άλλες πλειότερο καταχθόνιες (Λέσχη Bilderberg, Τριμερής Επιτροπή κ.τ.λ.). Το προαναφερθέν βιβλίο, λοιπόν, το έχουν συγγράψει οι αρχιλομπίστες Klaus Schwab και Thierry Malleret. Ο Schwab είναι ο άνθρωπος που ίδρυσε το WEF το 1987, με διακηρυγμένο σκοπό να "βελτιώσει τον κόσμο". Κάπως έτσι εξηγείται η στάση του "καλού παιδιού" της Ευρώπης Μητσοτάκη, ο οποίος σαν το "σπασικλάκι" σπεύδει να υιοθετήσει αψήφιστα και εμφατικά κάθε νεολογισμό αρεστό στις ελίτ των Βρυξελλών, του ΟΗΕ κ.τ.λ. Εισέτι παραμένει αλήστου μνήμης η διακήρυξη της άνωθεν εμπνευσθείσης προθέσεώς του να "αντιμετωπίσει δραστικά" τον "λαϊκισμό" και τον "νατιβισμό" (=ιθαγενισμό) των Ελλήνων[2].
![]() |
Η εν λόγω πόζα του Μητσοτάκη |
![]() |
Ο Klaus Schwab και το εξώφυλλο του "έργου" του. |

8 Δεκεμβρίου 2020
Ο βίος του Αγίου Χριστοδούλου του Νεομάρτυρος
Γράφει ο Αθανάσιος Κουκόπουλος, Τμήμ. Ιστορίας-Αρχαιολογίας Α.Π.Θ.
