Χείμαρρος
(ἔμμετρο δεκατετρασύλλαβο)
Σιγανά ρυάκια νά φοβᾶσαι, αἴγλης λίγης.
Σάν ἀνοίξη ὁ οὐρανός, πνιγμό δέ θ’ ἀποφύγης,
ὅταν αἰφνιδίως γίνουν χείμαρρος λυσσώδης.
Τοῦτος ἐξαγνίζει καί κοιλάδες βορβορώδεις.
Οἱ ἀνασφαλεῖς στήν νηνεμία βαβουρίζουν.
Ὅσοι ἔχουν δύναμι ψυχῆς δέν πηθικίζουν.
Προβολῆς δέν χρήζουν· παραμένουν μετρημένοι.
Οὕτω σιωπηρῶς ὑπηρετοῦν τήν εἱμαρμένη.
Σάν ἀνοίξη ὁ οὐρανός, πνιγμό δέ θ’ ἀποφύγης,
ὅταν αἰφνιδίως γίνουν χείμαρρος λυσσώδης.
Τοῦτος ἐξαγνίζει καί κοιλάδες βορβορώδεις.
Οἱ ἀνασφαλεῖς στήν νηνεμία βαβουρίζουν.
Ὅσοι ἔχουν δύναμι ψυχῆς δέν πηθικίζουν.
Προβολῆς δέν χρήζουν· παραμένουν μετρημένοι.
Οὕτω σιωπηρῶς ὑπηρετοῦν τήν εἱμαρμένη.
Ιωάννου Σαρρή
από το βιβλίο "Αἰωνία Ἑλλάς: μία ποιητική νοσταλγία",
εκδόσεις Πελασγός, Αθήνα 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου