Κωνσταντίνος Κατσίφας

Ἡ βόρειος Ἤπειρος θρηνεῖ. 

Ἑνὸς λεβέντη ἀνυμνεῖ 

τὴν ἀντροσύνη τὴν σεμνὴ

καὶ τὴν θυσία τὴν ἁγνή.

Δώρισε γιὰ τὴν Σημαία 

τὸν μισθὸ καὶ τὴν ζωή του, 

ποὺ ἀφαίρεσε μοιραία 

ἡ σπορὰ τοῦ παρασίτου.

Καὶ ἐκτὸς ἀπ’ τὰ τηγάνια 

συριζαίικα ζιζάνια 

τόλμησαν νὰ τὸν σπιλώσουν. 

Κάποια μέρα θὰ ματώσουν!

Μιὰ χαροκαμένη μάνα 

κλαίει γιὰ τὸν νεκρὸ τιτάνα, 

ὅμως σφίγγει τὴν καρδιά της. 

Ζεῖ τοῦ ἔθνους ὁ προστάτης!

Θὰ ζῆ μὲς στὴν πιστὴ ψυχὴ 

αὐτῶν ποὺ δὲν προσκύνησαν 

καὶ λαχταροῦν ἀπαντοχὴ 

ἀπ’ ὅσους δὲν ἐλύγισαν!

Ὅπως πρόσταξεν ἐκεῖνος 

ἀγναντεύοντας τὸ κτῆνος, 

μὲ τὸ αἷμα του θὰ γράφουν 

“Ἑλλάδα μου σὲ ἀγαπῶ!”

Ἀθάνατος!

Ἀπὸ τὴν ποιητικὴ συλλογὴ "Αἰωνία Ἑλλάς: μία ποιητικὴ νοσταλγία", ἐκδόσεις Πελασγός, Ἀθήνα 2019.