Η «γεωπολιτική» των κατευνασμών και τα αποτελέσματά της

Γράφει ο Γιάννης Σαρρής

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα ο ελληνικός λαός παρακολουθεί με τουλάχιστον ανήσυχη διάθεση τις κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι -με τον πολεμικό τους στόλο στραμμένο κατά μέτωπο στον δικό μας- πραγματοποιούν «σεισμικές» έρευνες (προς αναζήτηση υδρογονανθράκων) εντός  της ελληνικής υφαλοκρηπίδος του Καστελλορίζου (έχοντας μάλιστα αποπειραθεί να αποκλείσουν ναυτικά και το ίδιο το νησί). Η ελληνική κυβέρνηση αρχικώς απήντησε με νερόβραστες φοβικές δηλώσεις που συνοψίζονται στην αόριστη επίκληση της «διεθνούς νομιμότητος» και μια άνανδρη «savoir vivre» μετριοπάθεια. Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι αυτό, αλλά πως κανείς μας -πόσω δε μάλλον οι Τούρκοι- δεν εξεπλάγη. Ήταν απελπιστικά αναμενόμενο και καλώς ή κακώς αποκλείει την οποιαδήποτε πιθανότητα πολεμικής συρράξεως. Η μασονοαναθρεμένη μεγαλοαστική τάξη του βαθέος κράτους θα προτιμούσε να δωρίσει το μισό Αιγαίο παρά να αναλάβει την οποιαδήποτε ιστορική ευθύνη για κάτι που δεν σχετίζεται με offshore ή «μπίζνες» της. Εξάλλου, το 1974 και τα Ίμια μας έχουν εκπαιδεύσει στην υποτακτική νοοτροπία του προτεκτοράτου.

Το "ερευνητικό" Oruc Reis που αλωνίζει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα

Ορθόδοξη θεολογία και Ψυχολογία του Βάθους

"Ορθόδοξη θεολογία και Ψυχολογία του Βάθους".

Μία εξαιρετική ομιλία, μεστή από ανθρωπογνωσία

του π.Νικολάου Λουδοβίκου,

ψυχολόγου, καθηγητή της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσ/νίκης και Παν/μίων Κέιμπριτζ και Γουίντσεστερ 

Νομική προσέγγιση και ιατρική πραγματικότητα των εκτρώσεων

Νομική προσέγγιση και ιατρική πραγματικότητα των εκτρώσεων. Μία εμπεριστατωμένη ακαδημαϊκή εργασία για την μαζικότερη γενοκτονία από καταβολής κόσμου, η οποία λύνει απορίες και κλείνει στόματα. 

έμβρυο 12 εβδομάδων σε υπερηχογράφημα

Η κυκλικότητα της Ιστορίας και η θεώρηση του Arnold Toynbee

Προσφάτως δημοσιεύσαμε στην Φιλαλήθεια μία ευσύνοπτη πραγματεία περί της ιστορικής κοσμοθεάσεως του Oswald Spengler. Για τον Spengler (1880-1936), έκαστος πολιτισμός (εμπνεόμενος υπό μίας μοναδικής κοσμοαντιλήψεως) ακολουθεί αυτόνομα τον δικό του ψυχισμό, αλλά η ζωή όλων των πολιτισμών ακολουθεί κοινές φάσεις, που προσιδιάζουν στα ηλικιακά στάδια ενός ζήσαντος οργανισμού. Βέβαια, δεν ήταν δική του η σύλληψη της ανθρωπίνης Ιστορίας ως (καθορισμένης ή τυχαίας) επαναλήψεως μιας αλληλουχίας συμβάντων. Σπέρματα της θεωρήσεως αυτής δυνάμεθα να εντοπίσωμε στον Θουκυδίδη (5ος αιών π.Χ.), κατά τον οποίον τα κίνητρα και τα πάθη της ανθρωπίνης φύσεως δεν αλλάζουν, επάγοντας την αέναη επανάληψη ιστορικών καταστάσεων, αργότερα στον Πολύβιο (2ος αιών π.Χ.) αναφορικά με την ανακύκλωση πολιτευμάτων καθώς και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς (αιγυπτιακό, κινεζικό κ.α.). Ο Άραβας Ibn Khaldun (14ος αιών μ.Χ.) χρησιμοποίησε κυκλικά υποδείγματα στην ιστορική περιγραφή, ενώ ο Giambattista Vico (1668-1744) αποτελεί τον θεμελιωτή της κυκλικής θεωρίας στην Δύση.