Τοῦ Ιωάννη Σαρρῆ, ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ τεῦχος ΚΣΤ΄ τοῦ περιοδικοῦ "Τὸ Ἔνζυμο", σελ.12-21.
Τὸ διαδίκτυο εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα –πλὴν αὐξανόμενα– τεχνολογικὰ ἐπιτεύγματα ποὺ ἐπηρεάζουν τοὺς χρῆστες τους περισσότερο ἀπ’ ὅτι ἐκεῖνοι αὐτά, ἐνῷ γιὰ πολλοὺς ἔχει πλέον ἀναβαθμιστεῖ ἀπὸ μέσο σὲ αὐτοσκοπό. […] ἐλάχιστοι διευρύνουν τὶς γνώσεις τους ἀξιοποιῶντας τὶς δυνατότητες αὐτοῦ τοῦ φοβεροῦ ἐργαλείου. Οἱ περισσότεροι τὸ χρησιμοποιοῦν ἁπλῶς γιὰ νὰ ἱκανοποιοῦν τὶς ἕξεις τους καὶ νὰ διασκεδάζου ἐπιπόλαια. Ἡ χρήση τοῦ διαδικτύου συνδέεται μὲ σοβαροὺς κινδύνους γιὰ μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας. […] Τὸ ζητούμενο εἶναι οἱ ἄνθρωποι νὰ (ἐπαν)ανακαλύψουν μία πηγὴ ὀντολογικοῦ νοήματος στὴν ζωή τους, ὥστε νὰ μὴν ἀναζητοῦν εἰς μάτην εἰκονικὰ νοήματα σὲ ἐπικίνδυνες ἕξεις τοῦ διαδικτύου καὶ ὄχι μόνον. Γιατί κανένας Ἄνθρωπος ποὺ βιώνει ὑπαρξιακὴ πληρότητα δὲν καταδέχεται νὰ γίνει δοῦλος μηχανῶν καὶ ψηφίων.
