Του Δάσους απομάγευσις

Με της νύκτας την σιγή φυλάσσεται το Δάσος

και με ξόρκια υποτάσσει των αμύητων το θράσος.

Κυπαρίσσια σουβλερά φρουρούν Πανός τα μυστικά,

μονοπάτια υποχθόνια κι απάτητα,

απόκοσμα στοιχειά μες σ’ έλη οργιαστικά.

 

Ποίος θα ταράξει μία συμφωνία σκοτεινή;

Είναι στο πηγαίο άκουσμα εξόχως αλγεινή.

Παράσταση για κάμποσους βεβήλους ποθητή,

αλλά μονάχα σ’ εκλεκτές Δρυάδες μεθεκτή.

Κάποτε λοιπόν, στο λυκόφως των θεών,

εισέβαλαν στο δάσος οι αχρείοι των εσμών.

Και τα μυθικά στοιχειά σκεδάσθηκαν μεμιάς!

 

Δράκοντες επέταξαν στα σύννεφα ψηλά

και νύμφες πνίγηκαν στο ρέμα που κυλά.

Ναϊάδες παγιδεύθηκαν σε δίχτυα μαστροπών,

συρόμενες ως λάφυρα στο άστυ των ντροπών.

Ξοπίσω τους αόρατοι βουλκόλακες κινούν

να κομίσουν στων βεβήλων τον εσμό λοιμό.

 

Κι απ’ τον μέγα πλάτανο οι βέβηλοι

απέσπασαν τον σπόρο της ζωής!

Τον παρέχωσαν στου άστεως την τέφρα,

μα βλαστάρι δεν αντίκρισε ποτέ κανείς.

Πέτρωσαν κι οι σάτυροι, γινήκαν οβελίσκοι.

Και ουρανοξύστες τ’ απολιθωμένα κυπαρίσσια…

Του Γ. Σαρρή, από το 97ο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού Fractal.